Dünya üzerinde, ekosistemlerin ve insanlığın yaşadığı değişim ve dönüşüm süreci son yıllarda baş döndürücü bir hıza ulaşmıştır. Yükselen refah seviyesi ve azalan savaşların da etkisiyle dünya nüfusu geometrik olarak artmış ve 2024 yılında 8 milyar eşiğini aşmıştır. Tarımcı olarak bu gelişmelerden çıkarmamız gereken öncelikli sonuç, her geçen yıl daha çok ve kaliteli tarımsal ürünü daha düşük maliyetle üretme gerekliliğidir. Gıdanın paylaşımı, işlenmesi, ambalajlanması, muhafazası ve dağıtımı konularında yaşanan sorunları saklı tutarak, yoksulluğun çok yaygın olduğu toplumlarda insanların gıda güvencesi ve güvenliğini sağlayabilmek adına tüm kaynakların etkin şekilde kullanılması tek seçenek olarak görünmektedir. Ayrıca toplumda refah seviyesi yükselen kesimlerin et ve et ürünleri ile süt ve süt ürünlerine olan talepleri sürekli artmaktadır.
Hayvansal üretimde girdi maliyetlerinin yaklaşık %70-75'ini yem oluşturmaktadır. Mevcut yem bitkileri üretimi ve çayır mera alanlarından iyimser bir ifade ile kaliteli kaba yem ihtiyacının ancak yarısını sağlayabiliyoruz. Daha çok ve insanlarımızın alım gücünü aşmayacak ucuz hayvansal ürünler üretebilmek için yem olarak değerlendirilme olanağı olan tüm kaynaklar etkin bir şekilde kullanılmalıdır. Ülkemiz için bu kaynaklar; farklı özelliklere sahip marjinal alanlarda yetişebilen alternatif yem bitkileri, çalılar ve ağaç yaprakları, tahıl ve baklagil artıkları ve yan ürünleri, meyve bahçeleri, zeytinlikler ve fındık bahçeleri alt ve araları, şeker pancarı ve yer fıstığı yaprakları, meyve ve sebze artıkları, meyve suyu endüstrisi yan ürünleri, bira endüstrisi yan ürünleri, şeker endüstrisi yan ürünleri, yağ endüstrisi yan ürünleri, konserve ve dondurulmuş gıda endüstrisi yan ürünleri olarak sayılabilir.
