Günümüzde artan dava sayısı ve mahkemelerin iş yükü, dava sonucunda verilen kararların taraf menfaatlerine etkisi gibi hususlar dikkate alınarak dünya genelinde uyuşmazlıkların çözümü için farklı arayışlara gidilmektedir.
Alternatif uyuşmazlık çözüm yöntemleri ve özellikle arabuluculuk, uyuşmazlıkların giderilmesinde gerek zorunlu bir başvuru yolu olarak, gerekse de ihtiyarî olarak birçok ülkede uygulanmaktadır.
Arabuluculuk faaliyetinin gerçekleştirilmesi ise öncelikle uyuşmazlığın taraflarının, uyuşmazlığın çözümü için arabulucuya başvurmak hususunda anlaşmalarını gerektirir. Devamında ise arabulucu ile uyuşmazlığın tarafları arasında, arabuluculuk faaliyetinin gerçekleştirilmesi amacıyla bir anlaşma gerekir. İşte bu anlaşmalar, borçlar hukuku bağlamında bir sözleşmenin varlığını göstermektedir. Her ne kadar Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu ve Yönetmeliğinde bazı düzenlemeler ve ilkeler söz konusu olsa da belli sınırlar dahilinde taraflar arabulucuya başvurma sözleşmesi ve arabuluculuk sözleşmesinin içeriğini belirleyebileceklerdir. Arabulucuya başvurma sözleşmesi ve arabuluculuk sözleşmelerinin kurulması, içeriği, hükümleri ve sona ermesi gibi hususlar, esasen bu sözleşmelerin hukukî niteliklerinin tespit edilmesine bağlı olarak açıklık kazanacaktır.
Bu çalışmada, hem uyuşmazlığın tarafları arasında yapılan arabulucuya başvurma sözleşmesinin, hem de arabulucu ile uyuşmazlığın tarafları arasında yapılan arabuluculuk sözleşmesinin kuruluşundan sona ermesine kadar hangi hükümlere tâbi olduğu incelenmekte ve bu müesseseyle ilgili meydana gelen bazı sorunlara çözüm önerileri sunulmaktadır.
