İmar planları veya daha genel anlamıyla kentsel planlama, kentin tüm donatılarının yerlerini belirlemesi, ulaşım arterlerini oluşturması ve çekim merkezlerini doğurması yönüyle mülkiyet hakkının kullanımını birçok yönden etkilemektedir. Hakkın kullanımı kısıtlanabildiği gibi, daha önce kısıtlanmış hakkın, ihtiyaçlar nedeniyle plan ve politika değişikliği yapılması yoluyla genişletilmesi de sağlanabilir. Ayrıca kentsel yatırım bölgelerinin belirlenmesi, o bölgeler ve çevresindeki mülk sahiplerinin mülkiyetlerinin değerlenmesi yoluyla, mülkiyet hakkının daha yararlı hale gelmesine de yol açabilir.
Bu kitapta, öncelikle mülkiyet hakkının yirminci yüzyılın ikinci yarısından bu yana kentleşme olgusunun hızla geliştiği ülkemizde imar hukuku alanında ulaştığı hukuki konum, kanuni düzenlemeler, kalkınma politikaları, imar planları ve uygulamaya yönelik idari işlemler ışığında ortaya konulmuştur. İkinci olarak; kamunun imar hukuku uygulamalarında kullandığı sihirli sözcük olan "kamu yararı"nın anlamı ve kapsamı ile kullanım biçimi, yargı kararları ışığında mukayeseli olarak belirlenmiş ve günümüzde gelinen noktada mülkiyet hakkı-planlı kentleşme ilişkisinde ve mülkiyet hakkı-kamu yararı ilişkisinde bir denge noktasına ulaşılıp ulaşılmadığının tespiti ve gelişen yeni sorunlar karşısında bu dengenin korunmasında yeni enstrümanlar bulunmasının mümkün olup olmadığı incelenmiştir.
Son onbir yılda özellikle hukuki el atmanın önce yargı, sonra da yasal düzenlemeyle tanınması ve korunmaya başlanmasıyla, imar hukukunda mülkiyet hakkının korunmasına yönelik gelişmeler, en son yasal düzenlemeler ve yargı kararları ışığında değerlendirilmektedir.
Yazarın 35 yıllık uygulama deneyimi, akademik deneyimle birleştirilerek, imar hukukunda mülkiyet hakkının en güncel resminin ortaya konulması amaçlanmıştır.
