Eser sözleşmesinin kurulmasından sonra, yüklenici tarafından eksik veya ayıplı eser meydana getirilip teslim edilmesi uygulamada sıkça karşılaşılan, birçok davaya konu olan ve mahkemeleri oldukça meşgul eden bir durumdur.
Çalışmada konu Türk Borçlar Kanunu hükümleri açısından ele alınmış ve Türk Borçlar Kanununa göre yüklenicinin eksik ve ayıplı ifadan sorumluluğu incelenmiştir. Türk Borçlar Kanununun bu konuya ilişkin hükümleri de tacirler arasında akdedilen eser sözleşmelerinde geniş bir uygulama alanına sahip olduğundan, inceleme esas itibariyle, tacirler arası eser sözleşmeleri bakımından yapılmıştır.
Eserdeki inceleme, genel olarak uygulamada rastlanılan bütün eser sözleşmeleri açısından yapılmıştır. Böyle olmakla birlikte, taşınır bir eserin imalini (örneğin makine imalini) konu edinen eser sözleşmeleri ile taşınmaz inşaatını konu edinen inşaat sözleşmeleri ve arsa payı karşılığı inşaat sözleşmeleri üzerinde özel olarak durulmuş ve bu tür eser sözleşmelerinin yüklenici tarafından eksik ve ayıplı ifası daha detaylı olarak incelenmiştir. Zira uygulamada, eksik ve ayıplı ifadan kaynaklanan hukuki sorunlar daha ziyade bu tür eser sözleşmelerinde çıkmaktadır. Bu nedenle, örnekler ve Yargıtay kararları da daha ziyade bu tür eser sözleşmelerine ilişkin olarak verilmiştir.
Her bir konuya ilişkin olarak, önce teorik açıklama yapılmış, daha sonra da (eğer varsa) o konudaki Yargıtay kararları açıklanmıştır. Yargıtay kararlarının metinlerine, dipnotlarda değil, sayfanın içinde yer verilmiştir. Çalışmamızda konu, hem teorisyenlere (akademisyenlere) hem de uygulamacılara (avukatlara, hakimlere vb.) faydalı olacak şekilde incelenmeye çalışılmış ve her iki hukukçu grubunun ihtiyacı mümkün olduğunca karşılanmaya çalışılmıştır.
